راه های رسیدن به احساس خوب هفته پنجم

راه کسب حال و احساس خوب

مُلک و مالکیت و مالک کلماتی هستند که بیشترین کاربردشان در شان خداوند متعال نمود پیدا می کند . مالک یوم الدین – تبارک الذی بیده الملک و هو علی – بیده الملوک کل شی

از جمله آیات قرآنی هستند که نسبت مالکیت اصلی را به تنهایی یکتایی واحد می دهد .

اما مالک بودن در دنیا و تعلقات وابسته به آن تا چه اندازه می تواند مالکیت ما را به همراه داشته باشد. آیا داراییها ، سرمایه ها ، زن و فرزندان می تواند صاحبان واقعی و همیشگی داشته باشند.

در معنای واقعی صفت مالکیت از آن کسی می تواند باشد که دائمی ، اولی ، آخری و بدون تنفید باشد.

بیشترین اسباب دل نگرانی ، ناراحتی و افکار پریشان و نا امیدانه ما از داشتن افکار و احساس مالکانه نشأت می گیرد.

مثال های ذیل از احساس بد نمونه فوق هستند:

ماشینم خط انداختن و نگرانیم تا شب ادامه داشته

فروش امروز کاهش داشته و سود نکرده ام و حالم گرفته است….

بچه ام بازیگوش می کنه و درس نمی خونه و نمراتش کم میشه از دستش خسته شده ام

زمینم در طرح شهرداری واقع شده و مجبورم با شهرداری مصالحه کنم

چنده روزه خواب ندارم چون دارم نصف زمینم را زا دست می دهم

این ماه حقوقم اشتباهی کسر شده و مسول حقوق زیر بار نمیره

شوهرم به خانواده اش کمک می کنه می ترسم چیزی ازش برای ما نمونه از دستش دارم دق می کنم .

و از این نمونه واقعیت ها مثالی که در زندگی همه ما  باعث ناراحتی ، استرس و احساس بد خواهد شد.

حس تصاحب و مالکیت تام داشتن به اجزا دنیوی و ایجاد دلبستگی به مادیات دنیوی سبب وابسته شدن ما انسان ها به دنیا شده خود را مالک صددرصد آنها احساس کرده و توقع داریم اختیار کامل آنها را داشته باشیم و زمانی که اندک خللی در آنها ایجاد می شود. باعث دل نگرانی و عصبانیت ما خواهد بود.

حال با کمی تمرکز خواهیم دانست که همه این مادیات و متعلقات دنیوی در واقع امانتی بیش نیستند و قرآن نیز بارها به صورت های مختلف ما انسان ها را از مالکیت نداشتن و اختیار نداشتن در اموال و زن و فرزند بر حذر می دارد. المال و البنون زینة الحیواة الدنیا

و تجربه خودمان نیز گویای این موضوع می باشد زیرا که در دوران زندگی مان موفقیت های مالی و شکست ها را بارها تجربه می کنیم گاهی به اموالمان افزوده شده و ثروتمند می شویم و زمانی نیز همه اموالمان را از دست می دهیم در مورد زن و فرزند نیز همین مصداق واقعیت دارد در نتیجه در عالم واقعیت محرز است که اسباب و دارایی های دنیوی چیزی جز امانت نبوده و چند صباحی در اختیار ما جهت امتحان و سیر تکامل عالی انسانی در اختیار ما قرار می گیرد و بقول قرآن ما کمتر عبرت می گیریم و بندگان شکرگزار خیلی قلیل و کم هستند.

اکنون که معلوم شد دلبستگی تا حد مالکیت تام در دنیا باعث ناراحتی و حال بد در زندگی ما می شود چه خوب است که با کسب موفقت های مالی و موقعیتی یا شهرتی دنیا خود را صاحب اختیار آنها ندانیم و با تمرین و ذهن سازی روزانه اینکه اینها اسباب و وسایلی گذرا بیش نیستند به جای تمرکز بیشتر روزی آنها برنامه ای جهت استفاده خیر خواهی برای سایر انسان ها از آنها نموده و همانطور که جهت افزایش اموال سعی و تلاش می کنیم جهت استفاده مقید از آنها برای خود و سایرین و معنوی کردن تان نیز برنامه ریزی نماییم یادم باشد وقتی خود را رها می کنیم و این رهایی از تن جسم و مادیت با کمتر توجه کردن به آن حاصل می شود دیگ روز به روز کمتر و کمتر با نقصان در حال و  اسباب دنیا احساس بد خواهیم داشت.