گزارشی اجمالی از قله‌ی دماوند(۱)

0 گزارشی اجمالی از قله‌ی دماوند(۱)

صعود به قله‌ی دماوند (دیو سپید) با غلبه بر محدودیتهای ذهنی و جسمی

(قله‌ی دماوند دوازدهمین قله‌ی جهان از لحاظ ارتفاع نسبی)
(بلندترین قله‌ی  مخروطی جهان و بلندترین قله و آتشفشان خاورمیانه )

موانع ذهنی موجود :
ترس از ارتفاع – ترس از شکست – ترس از سرما-ترس از ویروس کرونا در جمع – ترس از ارتفاع زدگی و کمبود اکسیژن – ترس از بهم ریختن سیستم گوارشی و مزاجی – ترس از سقوط – ترس از بی خوابی در کوهستان – ترس از شرایط دشوار تغذیه ای، بی حمامی، عدم آب گرم و عدم دستشویی – ترس از کولاک، برف و گم شدن و سقوط بهمن – ترس از گاز تند و بوی بد گوگرد در تپه‌ی گوگردی دماوند – ترس از سیل و باران شدید ویرانگر و…..

موانع جسمی موجود :
ترس از عود بیماری های سابق جسمی؛ سردرد، کمردرد، گردن درد، زانو درد، پادرد، دردهای عضلانی، دردهای مفاصل – ترس از پلاتینهای خارجی موجود در استخوان‌های بدن و….

با همه‌ی موارد فوق انگیزه ی بالای آقای آزمایش مرشد دانای گروه که هنگام احساس استرس در گروه، می‌گفت :

“دماوند مثل آب خوردن صعود خواهیم کرد” گفتنی بود….

??????
کوهنوردی را با علاقه و لذتی که از آن می‌بردیم در سال ۱۳۹۹ به طور جدی شروع کردیم بهمن ۱۳۹۹ توانستیم به قله‌ی آردی کوه شب به ارتفاع ۲۳۱۰ متر که بسیار فنی و چالش‌برانگیز نیز بود با گروه هیئت شهرستان صعود کنیم پس از آن تصور صعود بر قله‌های بلند استان و سایر استان‌های همجوار به سرمان زد.
با وجود شروع فراگیر بیماری مهلک کرونا در چند سال اخیر،  در سال ۱۴۰۰ مصمم و قاطع و با شور و اشتیاق و انگیزه و اهمیت ندادن به تبلیغات سوء منفی رسانه‌ای بیماری کرونا قله‌ی هزار کرمان۴۵۰۰متر، قله‌ی تشگر بام هرمزگان۳۲۶۷متر ، قله‌ی  بوسراستون هماگ هرمزگان۲۹۷۰متر، قاش مستان دنا۴۵۰۰متر(بویراحمد) و چندین قله‌ی  کوچک اما پرچالش محلی را صعود کردیم و اواسط سال ۱۴۰۰ تصور و تجسم صعود به دماوند در ذهنمان نقش و تصویر بست.
لذا به عنوان هدف کوتاه مدت برنامه‌ریزی آن را شروع کردیم و تصمیم گرفتیم در بهترین فصل صعود در تابستان ۱۴۰۱ همراه با تیم هیئت شهرستان به این مهم دست یابیم و خدا را شکر با همکاری همنوردان و برنامه‌ریزی هیئت کوهنوردی شهرستان و اجرای منسجم و خوب کالنگ گشت پهل صعود به دماوند در مرداد ماه امسال نزدیک و نزدیک‌تر می شد.

تابستان ۱۴۰۱ عزم جدی صعود کوهنوردان شهرستان خمیر به قله‌ی  دماوند وجود داشت لذا برنامه های صعود مقدماتی جهت این مهم از اردیبهشت ماه توسط هیئت کوهنوردی شهرستان استارت زده شد.
اواخر اردیبهشت ماه صعود به قله ی لاله زار کرمان ۴۳۷۵ متر، اواخر خردادماه صعود به قله ی هزار کرمان از مسیر روستای باب زنگی ۴۵۰۰ متر، اواسط تیرماه صعود به قله ی بِل اقلید بام فارس۴۰۰۰متر ،هفته ی اول مرداد ماه برنامه‌ی صعود مجدد به قله‌ی  هزار کرمان جهت هم هوایی با دماوند از مسیر آبشار راین و کمپ زدن در ارتفاع ۴۰۰۰ متری و شب مانی که این برنامه ی اخیر با توجه به بارندگی و خراب شدن شرایط جوی و منع صعود به ارتفاعات توسط مقامات ذیصلاح لغو گردید.

اواسط مرداد ماه برنامه ی صعود به قله ی دماوند قطعی گردید .
هر چند از اوایل مرداد ماه ۱۴۰۱ شرایط جوی مناسب در کشور نداشتیم و هر آن احتمال بارندگی سیل آسا در اکثر نقاط کشور وجود داشت که هشدارهای زیادی هم داده می‌شد و باران های سیل آسا نیز در مناطقی از استان هرمزگان، فارس، امامزاده داوود تهران و سایر بوقوع پیوست اما کوهنوردان شهرستان مصمم و جدی برنامه صعود را پیگیری می کردیم و از آنجا که ممنوعیت اعلام نشده بود تصمیم به اجرا و صعود قطعی بود.
جمعه ۱۴ مردادماه بلیط قطار به تهران و شنبه عصر در محل قرارگاه فدراسیون در روستای پُلور بعد از شهر دماوند حاضر بودیم.
فرود بالگرد با آوردن جسد همنوردی از بارگاه سوم دماوند که جاده را در مسیر بارگاه اول دماوند بسته بود و جلوی چشمان همنوردان رقم خورد که این زنگ خطر تنها استرسی بیش برای همنوردان شهرستان نبود و همه با هم گفتیم تا زمانی که مسیر صعود به قله ی دماوند از طرف مراجع ذیصلاح بسته نشود ما انشالله صعود خواهیم کرد.

نزدیک به غروب شنبه در بارگاه اول محل پارکینگ ماشین‌های شخصی حاضر بودیم از این قسمت که ۲۶۰۰ متر ارتفاع دارد راه آسفالت تمام شده و مسیر فرعی جاده ی ناهموار سربالایی تا بارگاه دوم بیشتر از نیم ساعت با لندرور، پاترول و لندکروزر عهد بوق و بعضاً تویوتا شاسی بلند برای کوهنوردان زنده کردن خاطرات گذشته را داشت.
بارگاه بعدی دوم در ارتفاع ۳۰۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و به گوسفندسرا مشهور است.
در گوسفند سرا پایه‌ی کوه دماوند و شروع کوهنوردی خواهد بود.
غروب روز شنبه در گوسفند سرا بودیم آنجا مسجد، دکه ی خواربارفروشی و تخت‌های داخل کانکس برای اجاره ی شب مانی وجود داشت.
گروه ما در قسمت جنوب گوسفندسرا اقدام به برپایی چادر و کمپ زدن نمودیم تا شب اول را طبق برنامه، هم هوایی در ارتفاع ۳۰۰۰ متری شب مانی داشته باشیم.
در این مکان هر از گاه چشم مان به قله‌ی دماوند می افتاد؛ ابهت، شکوه، بزرگی و بلندی منحصربه‌فرد مخروطی قله‌ی  دماوند چشم ها را خیره و مو را بر اندام مان راست می کرد به طوری که هیبت آن بی مثال و ترسناک بود و تاکنون هیچ قله ای بدین شوکت و جلال ندیده بودیم .
شام آن شب درست کردن املت گزینه ی مناسبی با همنورد بزرگ آقای آزمایش در آن دمای حدود ۱۰ تا ۱۵ درجه بالای صفر بود. آقای آزمایشِ بزرگ با روحیه و انرژی بدون کمترین استرس با باور راستین و ذهن آماده در صف اول دماوند، پرتجربه از چالش‌های زندگی با شعر و کلمات پر انرژی همه را به توانمندی و صعود قطعی دماوند فرا می خواند. از نکات گفتنی دیگر حضور خانواده ی مسعود زادگل به همراه همسرش (نسرین درع) و پسر جوان ایشان محمدمسعود از بخش رویدر دیدنی بود.

ادامه دارد…

هئیت کوهنوردی شهرستان بندر خمیر
گزارش: محمدنور امین فر (نویسنده)