گزیده ای از کتاب نگرش من و چالش های برتری نوشته ی محمد بن راشد مترجم دکتر مسلم زمانی

فصل هفتم

حفاری و اکتشاف عقل

من چه چیزی را بیشتر از دیگر چیزها برای جوانان امارات آرزو می کنم؟
*موفقیت* !
?

من به هر کسی که برای برآورده شدن اهدافمانکار کرده یا کار می کند، می بالم. ✅

همه ی آن چه من می خواهم این است که هر کدام از آنان داستان موفقیتی را که سزاوار اوست، بسازد و به سبب آن، سر خود را بالا بگیرد و به خود، کسان و دوستانش بگوید من به آنچه انجام داده ام می بالم، پس شما هم مانند من باشید.✅

آن گاه با استعانت از خداوند خواست های دوره ای را برآورده ساختیم، از همه ی جوانان می خواهم که پیرامون خود بنگرند و آن منزلتی را که امارات به آن رسیده، با چشم خود ببینند و با افتخار به فرزندان خود بگویند: من در همه ی این ها سهیم بوده ام، به پیرامون خود بنگرید و یاد بگیرید و سیر برتری را با پیشاهنگی پایان دهید….
✅

من برادر تک تک آنان هستم . در مسیری که توسعه در حال حرکت است، همه ما برادریم.✅

برادر راستین کسی است که می کوشد تا برادرانش را به راه موفقیت سوق دهد و این چیزی است که من همیشه برای آن می کوشم.✅

زندگی، رؤیایی بزرگ است و انسان رؤیا می بیند و در هر روز از ایام عمرش می آموزد. رویای دیروز، حقیقت امروز است و اندیشه های بزرگ از رؤیاهای بزرگ سرچشمه می گیرد، ولی برآورده کردن آنها و بهره گیری از آنها نیاز به *ژرف ترین* گونه های واقع بینی دارد.✅

این امر نیاز به کوشش بس بزرگ دارد، ولی برای دست یابی به موفقیت در این روزگار، کوشش به تنهایی کافی نیست.✅

کار، کوشش ، برنامه ریزی و آماده سازی ، ابزاری برای اجرای اندیشه و دست یابی به اهداف هستند
از این رو اساس، همان اندیشه است و اساس اندیشه بزرگ، خلاقیت بزرگ است

تجربه ما در امارات به ما یاد داد که راز عمیقی در صنعت توسعه وجود ندارد، زیرا خوبی یک مجموعه، از خوبی افراد آن و توانمندی یک جامعه از توانمندی فرزندانش است.✅

اگر به توانمندی فرد فرصت بروز دهیم و در واقع، به توانمندی جامعه فرصت آشکار شدن دهیم و به آنان امکان نوآوری بدهیم، جامعه نوآور می شود.✅

برخی رهبران به مرحله ای رسیده اند که دیگر نمی توانند در برابر کسانی که با آنان کار می کنند، واژه تشکر را به کار ببرند. ✅

برخی رهبران نمی دانند که چگونه دستی به نوازش بر شانه ی کارمند موفقی بزنند و بگویند آفرین کار در خور پاداشی انجام دادی!✅

آیا اینان تأثیر کلمه زیبا و پسندیده را می دانند؟
کلمه ی زیبا و پسندیده *پلی* به دل هاست و موجب بالا رفتن روحیه افراد شده، سوتفاهم را از بین می برد. بر ما واجب است که به راستی و به شکل خودکار چنین کلمات زیبایی به کار ببریم.✅

لبخند ، ستایش التفات با گوشه ی چشم ، توجه به احوال کارمندان و حل کردن مشکلاتشان نیز تأثیر بسزایی دارد.
آیا اینان می دانند قدردانی چه قدرتی دارد ؟✅

قدردانی، توانمندی های جوانان را مانند آتش فشان بیرون می ریزد، بازدهی آنان را افزون می کند و آنان را ده ها سال -اگر نگویم همه ی عمر- در راه موفقیت و تولید به جلو سوق می دهد.✅

این روش های روابط اجتماعی وسیله ای است تجربه شده و کم هزینه برای به دست آوردن دوستی ، اخلاص و بازدهی بیشتر است.✅

این ها رفتاری است که رهبر موفق باید آن را میان مردم رواج دهد و بر ضرورت پایبندی به آن تاکید ورزد. می توان گفت این اسلوب، اسلوبی *متمدنانه* است که باید نشان تعامل میان افراد جامعه قرار گیرد.

ابن خلدون در مقدمه خود می گوید: «هرگاه حاکم در عقوبت کردن، جبار و در هتک حرمت مردم و برشمردن عیوب آنان گستاخ شد، ترس و ذلت مردم را فرا می گیرد، پس از دست او به دورغ ، نیرنگ و خدعه پناه می برند و این رذایل جز اخلاق آنان می شود، بینش و اخلاقشان تباه می شود و در موقعیت جنگ و دفاع ، پشت او را خالی می کنند.» ✅✅

علاقه و توجه یعنی به جای برشمردن گناهان به برشمردن دستاوردها و به جای نقد مردمان به تعریف آنان و به جای تحقیر به ترغیب آنان و به جای اجبار آنان به اقناع آنان پرداختن.✅

ما مجازات نمی کنیم، بلکه پاداش می دهیم. آن چه از خطاکاران در یاد ما می ماند، بسان خاطره ی گذرا و آن چه از درست کاران در یاد ما می ماند، ماندگارتر از سند است، پس ای جوانان تولید کنید و اشتباه کنید. نوآوری کنید و اشتباه کنید.✅

این همان جایگاهی است که رهبر امروز، ما را بدان جا رسانده است.
به نظر من نه موفقیت دایمی است نه شکست .✅

از گفته های صلاح الدین ایوبی است که : « اگر در بخشودن، خطا کنم، برایم دوست داشتنی تر است از این که در کیفر درست عمل کرده باشم» ✅

هنگامی که جوانی خطا می کند، باید آخرین چیزی که رهبر به آن فکر می کند تنبیه او باشد ؛ زیر اگر رهبر غیر از این عمل کند، آن جوان خواهد ترسید ، منزوی خواهد شد و هرگز کار سودمندی در زندگی اش انجام نخواهد داد. ✅

باید به آن فرصت داد تا پس از لغزیدن و بر زمین خوردن، برخیزد و دویدن را آغاز کند.

به او *بیاموزد* که چگونه از خطا، *سکوی پرشی* برای راه درست بسازد.✅

برخی دوراندیشی و قساوت قلب را با هم اشتباه می گیرند. هنگامی که پدر نسبت به فرزندان با دوراندیشی رفتار کند، به معنای سنگدل بودن او نیست، زیرا هدف نهایی او مصلحت آنان و کمک در دوری گزیدن از اشتباهات و به دست آوردن موفقیت است.✅

دونده و برنده

روزی کارمندی وارد دیوان شد و به سبب ارتقایش به منصب معاون مدیر یکی از ادارات، با کلماتی اندک ولی سرشار از حیا از من سپاسگزاری کرد و آرزو کرد که خوش بینی من را نسبت خود هم چنان حفظ کند، سپس اجازه رفتن خواست. ?

دستش را گرفتم و او را نشاندم و به او گفتم: «محمد! خیال نکن که ارتقای تو تصادفی بوده است؛ من چهار سال است که کار تو زیر نظر دارم و همه چیز را درباره ی تو می دانم.»?

کارمند با تعجب پرسید: «من ؟! من چیزی نیستم. کارمندی مانند ده ها هزار کارمند دیگر هستم.»
به او گفتم:« همین طور بودی، ولی چیزی پیش آمد که موجب توجه به تو و پیگیری کارت شد.» ?

تعجبش زیادتر شد. اطرافم را نگاه کردم و جوانی معضد نام را که یکی از اعضای گروه « خریداران سرّی » است، صدا زدم و از او خواستم که داستان آن کارمند را برای حاضرین بازگو کند.✅

آن کارمند در دفتر کارش زیاد می ماند و بیشتر به سالن مراجعین می رفت و وقتی سرمایه گذار پیری را می دیدکارهای اداری او را به جایش انجام می داد، سپس به او چای داد و تا جایگاه در خروجی او را کمک می کرد. ✅

فرم های ارباب رجوع دیگری را تکمیل می کرد، یا بیش از آن چه وظیفه اش بود، کار میکرد. یکی از این افراد، همان معضد بود که شایستگی ها و دستگیری های این کارمند را دیده و گزارشی تهیه کرده بود، بنابراین سفارش کردم تا نظارت بر او را پیگیر باشد و هنگامی که پس از چهار سال شنیدم، وی بعد از دریافت پیشنهاد وسوسه انگیزی از سوی بخش خصوصی، تقاضای استعفا کرده است، تصمیم گرفتم پیشنهادیوسوسه انگیزتری به او بدهم؛
?✅
بنابراین با حکمی که نه تنها موجب شگفت زدگی خودش، بلکه مدیرش و همه کارکنان آن اداره شده بود از پستش در رده ی سوم به پست معاون وزیر ارتقا دادم.✅

کارهای ناگهانی و شگفت انگیز را دوست دارم و دوست دارم که همیشه مردم را به خوبی های بسیار و موفقیت بشارت دهم.
✅?✅

کارگاه اندیشه

عقل کارگاه اندیشه است، پس هرگاه سطح کیفیت آن چه که در آن می ریزی، بالا باشد، به محصولی با کیفیت خوب دست می یابی.✅

رهبر، سرمشق، دارنده ی نگرش، تصمیم گیرنده و دارای همه ی ویژگی هایی است که در این کتاب از آن صحبت کردیم اما او عقل کل نیست.✅

رشد و توسعه کوششی گروهی است و سهیم بودن در این امر تنها با کار کردن به دست نمی آید، بلکه با اندیشیدن توأم است. از این رو انتظار نداریم که رهبر، همه ایده ها را خود به وجود آورد.

رهبر موفق رهبری نیست که اصرار بر برتری اندیشه خود داشته باشد و معتقد باشد که تنها اندیشه اوست که سزاوار اجراست، بلکه رهبر موفق کسی است که دیگران را به خوب اندیشی و ادامه ی آن تشویق کند؛ او رهبری است که هرگاه از شخصی فکری امید بخش بشنود، از او می‌خواهد تا پیرامون آن مطالعه کند و چون تصوری کامل از آن به دست آورد و مورد موافقت قرار گرفت، از او می خواهد تا بر خدا توکل کند و حمایت لازم را برای موفقیت آن به عمل آورد.✅

هنگامی که رهبر، افراد کار آمد را در تولید اندیشه سهیم می کند، در واقع آنان را در رهبری توسعه، سهیم کرده است. ✅

در این جا دیگر جای صحبت از رییس و کارمند و رهبر و پیرو نیست، بلکه صحبت از یک گروه *اساسی و کلیدی ا* ست که متحول کند؛ کارها را به *خوبی* انجام دهد، *نوآوری* کند؛ به اجرا در آورد و این توانایی را به ما بدهد تا با فاصله ی زیادی از دیگران پیشی بگیریم.✅

وقتی کار فراهم باشد و ثروت در دسترس و پروژه ها ، برپا و هیج دغدغه دنیوی نداشته باشیم، دیگر با چالشی روبرو نیستیم!✅

اگر کسی بر این باور باشد که هدف ما فراهم آوردن همه چیز برای نسل آینده است، برای اینکه صبح ها به دفتر کارشان بروند و عصر ها به خانه برگردند، هنوز هدف ما را از توسعه

 نفهمیده است.

هدف اساسی ما رشد و توسعه عقل هاست تا بتواند با چالش های آینده روبرو شود. اگر نتوانیم این هدف را برآورده کنیم، توسعه ی ما به آن راهی که نگرش مان در نظر داشته نرفته و در این صورت نمی توانیم دانش آموزان را به خاطر اشتباهی که معلمشان مرتکب شده، سرزنش کنیم.

Donyayesepas.com